Al enige tijd staat de frikandel iets meer in de belangstelling dan normaal.
Dat komt niet in de laatste plaats door de oneliner van onze minister van volksgezondheid.
Die stelde dat we rustig een prik konden halen waarvan we niet weten wat erin zit omdat we ook frikandellen eten waarvan we ook niet weten wat erin zit.
Ik ga hier zeker geen C discussie aan, iedereen moet lekker doen of laten waar hij of zijn blij van wordt. Ik ben dol op blije mensen.
De beste man heeft in zoverre gelijk dat het de gemiddelde Nederlander idd geen bal kan schelen wat er in zijn eten zit of in zijn/haar verzorgingsproducten of schoonmaakmiddelen dus dat komt in dit geval prima uit.
Het enige verschil is, dat wanneer je een doos frikandellen koopt of curryworst je als je dat zou willen de ingrediëntenlijst kunt lezen.
En je alsnog kunt besluiten om na het lezen hiervan de verpakking weer terug te leggen in het schap.
Bewust worden heet dat.
Waarom is dat nu zo belangrijk dat bewust worden?
Het antwoord is vrij simpel.
Als je je ergens bewust van bent dan kun je besluiten om iets wel of juist niet te doen.
En dat is prettig.
Want hoe je het ook wendt of keert uiteindelijk ben jij (en jij alleen) verantwoordelijk over hoe het met je gaat.
We leven in een wereld waarin we graag met de vinger naar de ander wijzen.
En het maakt ons ook niet zo heel veel uit naar wie we wijzen, de buurman, de school, de gemeente, de provincie, industrie, de regering, enz., enz., gewoon lekker de verantwoording afschuiven naar iets of iemand.
Als je de berichten en vooral de scheld kanonnades op social media bekijkt weet je precies wat ik bedoel.
Terug naar de frikandel, dat de frikandel nu niet bepaald hoog scoort op de ranglijst van goede voeding is waarschijnlijk geen verrassing voor je.
Wat dat betreft vind ik het persoonlijk een ongelukkige keuze van onze gezondheids-minister maar dit terzijde.
Als jij besluit om dagelijks frikandel op je menu te zetten, dan is dat uiteraard jouw persoonlijke keuze.
Maar de gevolgen van die keuze zijn ook voor jou.
En die gevolgen gaan verder dan het recht te hebben op de keuze om elke dag een frikandel op je bord te leggen.
Als op termijn blijkt dat het voor je lijf toch niet zo’n heel goede keuze was om dagelijks frikandellen te nuttigen, is dat niet de schuld van de frikandellen producent, die heeft alleen aan jouw vraag voldaan.
Dat jij daar buikpijn, pukkeltjes, gekke vlekken of wat dan ook van krijgt is dat niet zijn schuld. Jij hebt die frikandellen naar binnen gewerkt en jij had kunnen lezen op de verpakking wat erin die snack zat.
Je had het kunnen doen maar je hebt het nagelaten omdat jij dacht dat een ander daar wel over nagedacht zou hebben.
Dat een ander wel voor jou zou zorgen.
Dat zou misschien fantastisch zijn als dat zo zou zijn, maar zo werkt het nu eenmaal niet.
In onze overgereguleerde maatschappij zijn heel veel mensen de gedachte toegedaan dat een ander de verantwoordelijkheid wel op zich zal nemen.
Toch zit het zo niet helemaal in elkaar.
Ja maar dan kun je nooit meer iets doen, eten of drinken, Je leeft maar een keer*, alles is slecht voor je.
Dat zijn dan de dooddoeners waarmee men dan op de proppen komt.
Maar daar gaat het niet om.
Het gaat erom dat jij de zorg draagt voor je eigen welzijn en dat jij daarin een keuze hebt.
En als je die verantwoordelijkheid bij een ander neerlegt je op termijn voor rare situaties kan komen te staan.
Het is inmiddels al enkele jaren dat ik me wel verdiep in wat er in bijvoorbeeld in een frikandel zit.
Voor alle duidelijkheid ik interesseer me niet werkelijk voor frikandellen, want zonder de verpakking te lezen kan ik me ook wel voorstellen dat deze snack niet werkelijk bijdraagt aan mijn gezondheid.
Het begon met het lezen van etiketten op zoek naar suiker.
Dat deed ik in het kader van een suiker challenge die ik voor de grap aan ging.
in een split second was ik er al achter dat suiker zo’n beetje in elk bewerkt product zit dat er op de markt is.
Je kunt het zo gek niet bedenken of er zit suiker in.
En als ik al blij was dat ik iets gevonden had waar het niet in zat dan gebeurde het niet zelden dat ietsje verderop op het etiket een schuilnaam voor suiker te vinden was want suiker kent vele pseudoniemen.
Bijna elk verpakt product bevat dus suiker of een vorm van suiker.
En zo zijn we ongemerkt gekomen op een gemiddelde suiker inname van 40 kilo per persoon, per jaar.
Een Nederlander eet dagelijks gemiddeld 110 gram aan suiker.
In totaal zijn dit 28 suikerklontjes per dag en meer dan 10.000 suikerklontjes (40 kilo) per jaar.
In de periode 1900 -1939 was dit 12 kilo per jaar
Kinderen consumeren gemiddeld meer suiker dan volwassenen ( tot 51 kilo per jaar soms meer dan hun eigen gewicht).
En wij maar denken dat het allemaal wel mee valt en dat iets lekkers een keertje toch moet kunnen.
Zo te zien is dit meer dan een keertje.
In principe moet je het natuurlijk zelf weten, maar ik ben niet heel erg verbaasd dat er zoveel ziekte en zeer rondwaard.
Want google eens voor de grap wat een overdaad aan suiker met je lijf kan doen.
Het is gewoon niet onschuldig.
En dit geldt natuurlijk niet alleen voor suiker. Suiker is slechts 1 van de middelen.
Dit gaat ook op voor bijna alle E-nummers die kwistig toegevoegd worden aan onze voedingsmiddelen.
Neem nu conserveringsmiddelen.
Producten worden lekker lang houdbaar gemaakt zodat jij niet zo vaak naar de supermarkt hoeft.
Fantastisch toch?
Alleen heb je er wel eens bij stilgestaan als een product lekker lang houdbaar is, dat het in je lijf misschien ook lekker lang houdbaar is? Met andere woorden dat het verteringsproces misschien niet meer helemaal verloopt zoals de bedoeling was.
Oh, zou mijn vage buikpijn daar wellicht aan ten grondslag liggen.}
Ja joh zou zomaar kunnen.
Enne hetzelfde verhaal gaat op voor onze verzorgingsproducten ook daarin bevinden zich hele lijsten met onuitspreekbare ingrediënten, die jij volgens de fabrikant echt nodig hebt om er stralend uit te zien en om je te beschermen. Yeah right nou ze doen van alles die producten, maar beschermen is er daar niet zozeer bij.
En het verhaal wordt saai ook onze producten waarmee we ons huis en de was mee schoonhouden zijn ware chemische fabriekjes. En wees eerlijk, een plaatje van een chemische fabriek ziet er nu toch niet uit als een bolwerkje van gezondheid.
Terug naar het begin van het verhaal.
Hoewel ik ervan overtuigd ben dat onze kundige minister van volksgezondheid iets heel anders bedoelde.
Ben ik het in deze een beetje met hem eens
Je weet niet wat erin een frikandel zit.
MAAR je had het kunnen weten.
Wees je daarvan bewust.
* je leeft niet maar een keer, je gaat maar een keer dood.
