Own Your Future

En dan zit je in een vijfdaagse training van Tony Robbins.
Nee niet toevallig als je dat soms mocht denken.
Na in januari meegedaan te hebben aan de:  “New World New You” hoefde ik niet lang na te denken toen het programma:
“Own Your Future “voorbijkwam.
Vijf dagen power, energie, tips en adviezen die zo bruikbaar zijn in deze veranderende wereld.
Serieus ik zou willen dat ik deze man eerder op mijn pad voorbij had zien komen.

Geen gepiep, geen gejammer, geen gezweef gewoon recht door zee de dingen bij de naam noemend
Daar houd ik wel van.
Grappig dat je ontdekt hoe vastgeroest je zit in je overtuigingen en aannames.
Ergens in de verte weet je dat wel natuurlijk.
Maar het eventjes zo benoemd te krijgen is toch wel andere koek.

Heerlijk om je gesteund te voelen door mensen (en dat zijn er gelukkig heel veel) die dit ook zo voelen en ervaren.

Want het is een feit dat de wereld die we kenden, er niet meer is en ook niet zal terugkomen.
Daar hoeven we niet moeilijk over te doen en misschien moeten we dat ook helemaal niet willen.

Voor mezelf voelt het alsof ik wakker word op een totaal nieuwe plek. Dat gevoel heb ik vaak de eerste dag als ik op vakantie ben.
Onbekend, de weg niet wetend, een beetje spannend maar wel heel leuk.
Alleen ontbreken nu de vakantie accommodatie en de overige vakantiegangers.
Om me heen zie ik wel allemaal andere mensen die net als ik ook “nieuw” zijn en hun weg proberen te vinden. Dat schept een band. We raken met elkaar in gesprek en we ontdekken dat we dezelfde doelen hebben.

De verantwoordelijkheid voor je leven ligt bij jou en bij niemand anders.
Dat hoor je van kind af aan te leren.
Helaas lukt dat als je om je heen kijkt niet zo goed om het maar voorzichtig uit te drukken.
Het onbeperkt naar een ander wijzen, een ander verantwoordelijk stellen, het afhankelijk zijn van een systeem dat misschien ooit werkte maar inmiddels hopeloos verouderd is zijn daar sprekende voorbeelden van.

Het is nu de tijd om te veranderen en dan bedoel ik de tijd om zelf eens te gaan zitten met jezelf.
En eens aan jezelf te vragen. Is dit het leven zoals ik het wil leven?

Ga voor de aardigheid eens rustig op een stoel zitten. (Doe eventueel je ogen even dicht).

En stel jezelf de volgende vragen:

Ben ik tevreden met het leven zoals ik het nu leef?

Ga eens terug naar de leeftijd dat je 21 jaar was, welke dromen had je?
Zijn die uitgekomen?

Ben je happy met je baan (als je die hebt)?

Ben je financieel onafhankelijk?

Waar maak je je zorgen over?

Omdat je alleen met jezelf bent kun je volkomen eerlijk antwoorden niemand die commentaar levert, niemand die er iets van vindt.
Alleen jij met jezelf.
Schrijf het desnoods op.

Geef antwoord zonder de achtergrond-stemmetjes die roepen: Ja maar.
Wat als.  Of, doe even normaal.

Ik vond deze vragen behoorlijk confronterend in al hun simpelheid.
Ik weet niet hoe dat voor jou zit.

Voor mezelf heb ik besloten dat ik mijn leven in ieder geval anders ga inrichten.
Het voelt voor mij niet oké om afhankelijk te zijn op de manier die zich nu aan ons laat zien.
Dat kan voor jou natuurlijk heel anders zijn . Ben je helemaal oké met hoe de dingen nu gaan?
Dan ben ik oprecht blij voor je.
Maar als ik zo om me heen kijk, lees en luister dan krijg ik een hele andere indruk.

Tijd voor verandering dus.
Nu is het woord verandering snel uitgesproken, verandering uitvoeren is een andere tak van sport.
Voor de meeste mensen is dat een griezelige onderneming.
Want je weet tenslotte niet wat je krijgt. Wel wat je hebt en al is datgene wat je hebt, niet waar je oprecht vrolijk van wordt,
misschien is alle shit beter dan het onbekende. (herkenbaar)?
Een ander heel goed excuus aan jezelf is om je te spiegelen aan iets of iemand die het nog beroerder heeft.
En geloof me dat lukt altijd.
Je mag je alleen afvragen of dat nu een goed excuus is.

Goed voor mij is het moment gekomen dat ik mezelf andere dingen gun, het mag van mij allemaal wat schoner,
wat eerlijker en verantwoordelijker.

Stap voor stap verander ik de dingen die ik graag verandert wil zien.
Loop je met me mee?